Küçük Prens Kitap incelemesi

   


      Merhaba...
      Uzun zamandır yoktuk, buralar tozlanmış biraz :) Ders, iş, rapor derken uğrayamadık. Yeni atanan öğretmenler için staj uygulamasından biri de kitap okuyup raporlaştırmak. Ben de okumaktan keyif aldığım bir kitabı: Küçük Prens'in incelemesini sizlerle paylaşmak istedim.
      "Küçük Prens; bir yaşam tarzı, hayat felsefesidir. Her ne kadar çocuk kitabı olsa da, aslında büyüklere de dersler verir" sözleriyle anlatıyor yazar kitabını.

      Yazar, kitabında içindeki çocuğu yansıtmış ve bizlere hayatından izler sunmuştur. Kitapta hayal kurabilen, sevgi, mutluluk duygularını bulunduran çocuklara ve içindeki çocuğu kaybetmemiş olan büyüklere yer vermiştir. Yazar, çocukluğa önem vermiş ve bunu her an okura hissettirmiştir.
       Kitabın içine bakıldığında resimlerle yazılar arasında bir bütünlük olduğu fark ediliyor. Yazılarını mükemmel şekilde betimleyen resimleri, yazar kendisi çizmiştir. Tabi bu da kitabı daha anlamlı ve farklı kılıyor.

     Küçük Prens yurdundan ayrılıp altı ayrı gezegeni ziyaret etmiştir. Her gezegende, yer alan bir tipik yetişkin karakterin eleştirisi yapılmıştır. Bu yetişkinler farklı özelliklerde, kendilerinin hep ciddi işlerle uğraştığını sanan yalnız insanlardır. Kitabı okurken bu tiplerden biriyle bütünleşebiliyoruz. Kitap, hayatımızda çok ciddi gördüğümüz bazı meselelerin ne kadar önemsiz olduğunu ve bizi yalnızlaştırdığını fark etmemizi sağlıyor.

 Çizdiği ilk resim :)

  Küçük Prens Dünya'yı ziyaret ettiğinde arkadaş olduğu pilottan resim çizmesini istiyor. Pilot -ki yazarın kendisi- küçükken çizdiği resim, büyükler tarafından değer görmemiş ve anlaşılmamıştır. Bu yüzden çok keyif aldığı resimden uzaklaşmak zorunda kalmış ve sonunda pilot olmuştur. Yazarın hayatı da aynen bu şekildedir. Kitap bu ikisi arasındaki diyaloglarla ilerliyor. Dünya gezisinin sonunda Küçük Prens, kendi gezegenindeki tek varlığı olan çiçeğinin değerini anlıyor. (çiçeği bencilce davranıp onu kırdığı halde). Elindeki dostunun kıymetini bilip yanına dönüyor.

   Kitabın ana düşüncesi: dostluk, sevgi ile yalnızlığın son bulacağıdır.
   Kitaptan öğretmenlik adına çıkardığım sonuç ise; Her çocuk geleceğin yetişkinidir. Bu yüzden çocukların fikirlerini değersiz görmemek ve onların yönelimlerine saygı duymak gerekir. Ve bazen önem verdiğin ve bu uğurda dertlendiğin şeylerin o kadar da mühim olmadığını bir çocuk sana gösterebilir. :)